چطور در حالی که استعداد چاقی داریم، کاهش وزن را تجربه کنیم؟

پژوهشگران دانشگاه کمپلوتنسه مادرید در یک تحقیق بلندمدت که نتایج آن در مجله معتبر Obesity/ چاقی به چاپ رسیده، پیوندی معنادار میان زمان‌بندی وعده‌های غذایی و تأثیرات ژنتیکی مربوط به چاقی شناسایی نمودند. این مطالعه با همکاری یک هزار و ۱۹۵ بزرگسال مبتلا به چاقی یا اضافه‌وزن (با میانگین سنی ۴۱ سال و ۸۰ درصد از آن‌ها زن) در ۶ درمانگاه تخصصی واقع در اسپانیا انجام گرفت.

پیشرفت‌های علمی این محققان نشان‌دهنده این است که زمان وعده‌های غذایی می‌تواند بر وزن تأثیر گذار باشد و به ازای هر یک ساعت تأخیر در میانگین زمان صرف وعده‌های غذایی (فاصله میان اولین و آخرین وعده از روز) شاهد افزایش ۰.۹۵۲ واحدی در شاخص توده بدنی (BMI) و افزایش ۲.۲ درصدی در وزن بدن به‌ مدت ۱۲ سال پیگیری هستیم. در افرادی که در بالاترین سطح استعداد ژنتیکی چاقی قرار دارند، هر ساعت تأخیر در وعده‌های غذایی منجر به افزایش ۲.۲۱ واحدی در شاخص توده بدنی می‌شود.

چرا زمان غذا خوردن دارای اهمیت است؟
پاسخ در ساعت بیولوژیکی بدن نهفته است: مصرف غذا به‌عنوان یک هماهنگ‌کننده زیستی عمل کرده و زمان خوردن غذا می‌تواند ریتم عملکرد ارگان‌های متابولیک (از قبیل کبد، لوزالمعده و بافت چربی) را تنظیم نماید.

به تأخیر انداختن زمان غذا خوردن می‌تواند منجر به اختلال در هم‌زمانی ساعت مرکزی بدن (که به نور وابسته است) و ساعت آن دسته از ارگان‌های گوارشی گردد. این ناهماهنگی به‌نوبه خود منجر به افزایش ذخیره چربی در بدن و ایجاد اختلال در فرآیند کاهش وزن پایدار می‌شود.

بر اساس یافته‌های این پژوهش، مصرف غذا در ساعات اولیه روز، به‌ویژه برای افرادی که از نظر ژنتیکی آسیب‌پذیر به چاقی هستند، می‌تواند یک راهکار اثربخش برای دستیابی به کاهش وزن پایدار به شمار آید.