دلایل بحران حقوق بازنشستگی برای نسل Z چیست؟/ خریداران نخستین خانه به دنبال گزینه‌های مسکن مقرون به صرفه‌اند، نه وام‌های سنگین
اقتصاد ۲۴- نسل Z اکنون با چالشی جدی در زمینه بازنشستگی روبه‌روست. فشارهای مالی شامل بدهی‌های دانشجویی بالا، جستجو برای شغل مناسب و ضرورت پس‌انداز برای ودیعه مسکن، به شکل معناداری امکان برنامه‌ریزی برای بازنشستگی را در اولویت‌های آنها کاهش داده است.
این معضلات مالی جوانان امروز را تحت تأثیر قرار داده و ممکن است منجر به بحرانی جدی شود. طبق پژوهش‌هایی که توسط انجمن ساختمان‌سازی “اسکیپتون” در انگلستان از ۱۰۰۰ نفر از نسل Z و نسل هزاره انجام شده، تقریباً ۳۴ درصد از پاسخ دهندگان اذعان کردند که بیشتر بر سایر اولویت‌های مالی متمرکز هستند و به بازنشستگی بها نمی‌دهند. همچنین ۲۵ درصد از آنان بیان کردند که درآمدشان به حدی نیست که بتوانند برای آینده خود پس‌انداز کنند. “برایان بیرنز” از اپلیکیشن پس‌انداز Moneybox در گفتگو با روزنامه “تایمز” لندن می‌گوید: “مشکلات اقتصادی و مالی پیش روی نسل Z بسیار چشم‌گیر بوده و به طور عمده خارج از کنترل آنها است”.
نسل Z چه کسانی هستند؟
نسل Z به طور کلی به افرادی اطلاق می‌شود که در بازه زمانی اواسط دهه ۱۹۹۰ تا اوایل ۲۰۱۰ به دنیا آمده‌اند. این نسل که با تکنولوژی دیجیتال آشنا هستند و به “نسل TikTok” نیز معروفند، به مسائل فردیت، سلامت روان و سفر اهمیت ویژه‌ای می‌دهند و با چالش‌های مالی‌ای نسبت به نسل‌های پیشین دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
گزارش کتابخانه مجلس عوام بریتانیا نشان می‌دهد که افرادی که در سال ۲۰۲۴ فارغ‌التحصیل می‌شوند، به طور متوسط بدهی معادل ۵۳۰۰۰ پوند خواهند داشت و تنها ۵۶ درصد از آنان قادر به تسویه آن خواهند بود.
بیش از ۶۰۰۰۰۰ فارغ‌التحصیل به دنبال دریافت مزایا هستند. بر خلاف نسل “بیبی بومرز” که در بازه زمانی پس از جنگ جهانی دوم تا اوایل دهه ۱۹۶۰ متولد شده‌اند و در ماه ژوئن موفق به افزایش متوسط حقوق خود به میزان ۴.۸ درصد شده‌اند، طبق گزارش ماهیانه مشاغل “Employment Hero”، حقوق نسل Z در بریتانیا ۰.۲ درصد کاهش یافته است.
علاوه بر این، فارغ‌التحصیلان دانشگاه با افق‌های شغلی نامشخص به دلیل ظهور هوش مصنوعی مواجه هستند. تعداد مشاغل جدید ابتدایی از زمان انتشار ابزار هوش مصنوعی ChatGPT در سال ۲۰۲۲ به میزان یک سوم کاهش یافته است.
سپس باید به چالش بزرگ پس‌انداز برای “خانه اولی‌ها” اشاره کرد. بر اساس روندهای تاریخی، پیش‌بینی می‌شد که حدود ۷.۲ میلیون بریتانیایی از سال ۲۰۰۶ به سمت خرید اولین خانه خود بروند، اما تنها ۵ میلیون نفر در این بازه موفق به این کار شدند.
تحقیقات انجام شده توسط آژانس املاک “همپتونز” حاکی از آن است که در نیمه اول سال جاری، خریداران خانه اول در بریتانیا حدود ۳۳ درصد از کل خریداران را تشکیل داده‌اند، اما برای پیشرفت در نردبان خرید باید تلاش بیشتری کنند. این آژانس مشاوران املاک اعلام کرده است که میانگین قیمت یک خانه برای خریداران خانه اولی ۲۲۳۶۷۰ پوند است که نسبت به ۱۴۳۷۲۰ پوند در سال ۲۰۰۷ افزایش یافته است. معافیت‌های ماهانه وام مسکن، با فرض سپرده‌گذاری ۱۰ درصد و نرخ وام مسکن ۴.۷۸ درصدی، معادل ۱۰۵۴ پوند خواهد بود، که ۴۰ درصد از درآمد یک کارگر متوسط در بریتانیا را در بر می‌گیرد.
وضعیت برای مستاجران بدتر است. “همپتونز” اعلام کرده که میانگین اجاره بهای ۵۳ درصد از درآمد ماهانه، معادل ۱۳۶۹ پوند است. با توجه به تحقیقات بانک “آلدریمو”، با این هزینه‌های سنگین در بخش مسکن، تعجبی ندارد که ۱۸ درصد از اعضای نسل Z در بریتانیا بدون هیچ گونه پس‌اندازی زندگی می‌کنند. تقریباً ۲۷ درصد از جوانان گزارش داده‌اند که پس از پرداخت هزینه‌های ضروری، هیچ پول نقد اضافه‌ای ندارند.
مشکل بازنشستگی
نسل Z در بریتانیا اولین گروهی خواهد بود که از مزایای ثبت‌نام خودکار برای برنامه‌های بازنشستگی بهره‌مند می‌شود، به طوری که تمامی افراد بالای ۲۲ سال و با حداقل درآمد ۱۰،۰۰۰ پوند به طور خودکار در طرح بازنشستگی محل کار خود ثبت‌نام خواهند شد. اعضای این نسل ۵ درصد از حقوق خود را پرداخت می‌کنند و کارفرمایان آنها نیز ۳ درصد به این مقدار می‌افزایند.
این اقدام موفقیت‌آمیز بوده است، زیرا تعداد بیشتری از افراد نسبت به گذشته برای بازنشستگی پس‌انداز می‌کنند. با این حال، هنوز بیشتر آنها به اندازه کافی پس‌انداز نمی‌کنند.
نسل‌های گذشته از مزایای به مراتب سخاوتمندانه‌تری نسبت به حقوق بازنشستگی محل کار برخوردار بودند. بازنشستگی با مزایای تعریف‌شده که درآمد تضمینی برای مادام‌العمر فراهم می‌کند، عمدتاً مربوط به گذشته است. براساس آمار دولتی بریتانیا، افرادی که در سال ۲۰۵۰ بازنشسته خواهند شد، به طور میانگین ۸۰۰ پوند یا ۸ درصد کمتر از حقوق بازنشستگی خصوصی نسبت به امروز دریافت خواهند کرد. این آمار نشان می‌دهد که ۴۰ درصد بزرگسالان به اندازه کافی برای دوران بازنشستگی پس‌انداز نکرده‌اند و ۴۵ درصد از بزرگسالان در سن کار هیچ پس‌اندازی نداشته‌اند.
افزایش ثبت‌نام خودکار می‌تواند التیام‌بخش باشد. بررسی‌های شرکت بیمه L&G نشان می‌دهد که طبق سیستم کنونی، میانگین پس‌انداز افراد از ۲۲ تا ۶۷ سالگی به ۲۶۳،۸۵۲ پوند در پایان دوره کاری خواهد رسید. اگر سن ثبت‌نام خودکار به ۱۸ سال کاهش یابد، این مبلغ به ۳۰۲،۶۸۹ پوند افزایش می‌یابد.
حذف گروه‌های واجد شرایط نیز یکی دیگر از گزینه‌هاست. در حال حاضر، حداقل حق بیمه در بریتانیا معمولاً بر اساس درآمد بین ۶۲۴۰ تا ۵۰۲۷۰ پوند تعیین می‌شود. شرکت L&G تخمین می‌زند که حذف حداقل حق بیمه و پرداخت حق بیمه از اولین پوند درآمد می‌تواند میزان پس‌انداز بازنشستگی به ۳۱۷۵۷۴ پوند افزایش یابد، در صورتی که فرد از ۲۲ سالگی شروع به پس‌انداز کند. اگر حداقل سطح حق بیمه از ۸ درصد به ۱۲ درصد افزایش یابد، این مبلغ می‌تواند به ۴۵۴۰۳۴ پوند برسد. اجرای این تغییرات (کاهش سن ثبت‌نام خودکار، حذف حداقل حق بیمه واجد شرایط و افزایش حداقل حق بیمه) می‌تواند میانگین پس‌انداز بازنشستگی را به ۵۴۹،۷۱۷ پوند برساند، که بیش از دو برابر میانگین تحت سیستم فعلی خواهد بود.
رویای بازنشستگی
طبق نظرسنجی انجام شده از ۵۰۰۰ نفر توسط شرکت مشاوره بارنت وادینگهام، تقریباً ۱۹ درصد از اعضای نسل Z در حالت ایده آل تمایل دارند در سنین بین ۵۶ تا ۶۰ سالگی بازنشسته شوند. با این حال، با توجه به شرایط کنونی، تنها ۱۸ درصد از آنها انتظار دارند که پیش از ۷۰ سالگی بازنشسته شوند.
“جیمز ریول” یکی از اعضای نسل Z بریتانیا است که متعهد به پس‌انداز برای آینده خود است. او با شغل تمام‌وقت خود به‌عنوان مدیر فناوری اطلاعات در یک شرکت بهداشتی، مبلغی به صندوق بازنشستگی محل کار واریز می‌کند و سپس حداکثر درآمد حاصل از فعالیت جانبی‌اش در کسب و کار فناوری اطلاعات را به یک صندوق بازنشستگی شخصی کمک می‌کند.
بیشتر بخوانید: نسل Z ولخرج‌ترین نسل تاریخ خواهد بود!/ نسلی که اعتقادی به پس‌انداز برای آینده ندارد
او می‌گوید: “شرکت من حداقل مبلغ قانونی را پرداخت می‌کند و این مبلغ برای دوره بازنشستگی کافی نخواهد بود، بنابراین من هر آنچه را که از کسب و کار خود بدست می‌آورم، نیز به صندوق بازنشستگی خود واریز می‌کنم”. ریول، ۲۵ ساله، از ۱۹ سالگی سالانه حداکثر ۴۰۰۰ پوند به حساب بیمه عمر مادام‌العمر خود واریز کرده است و امیدوار است که سال آینده خانه‌ای بخرد. همچنین، ماهانه ۳۵۰ پوند برای بازپرداخت وام دانشجویی خود هزینه می‌کند.
“ریول”، که در بدفوردشایر واقع در شرق انگلستان زندگی می‌کند، می‌گوید: “من ۸.۵ درصد بهره برای وام دانشجویی خود می‌پردازم. یک زمان پرداخت‌های من حتی نتوانست سود وام را جبران نماید که واقعاً ناامیدکننده بود”. او باور ندارد که بتواند در سنین مشابه پدر و پدربزرگش در دهه پنجم عمرش بازنشسته شود چون هر دو از طرح‌های بازنشستگی با مزایای تعریف‌شده سخاوتمندانه‌ای بهره‌مند بودند که به آنها اجازه می‌داد تا درآمد خود را تا آخر عمر حفظ کنند. او ادامه می‌دهد: “من به امید اینکه کسب و کارم پیشرفت کند و بتوانم مبالغ بیشتری در طرح بازنشستگی خود سرمایه‌گذاری کنم، تلاش می‌کنم، زیرا اگر تنها به حداقل حق بیمه پایبند بمانید، پس‌انداز برای بازنشستگی کافی نخواهد بود”.
با توجه به چشم‌انداز نامشخص حقوق بازنشستگی دولتی، آرزوی بازنشستگی زودهنگام حتی بیش از پیش غیرواقعی به نظر می‌رسد. سن بازنشستگی دولتی در بریتانیا قرار است بین سال‌های ۲۰۲۶ تا ۲۰۲۸ از ۶۶ سال به ۶۷ سال و تا سال ۲۰۴۶ به ۶۸ سال افزایش یابد. با این حال، حالا که دولت بریتانیا دستور بررسی سن بازنشستگی دولتی را صادر کرده، این احتمال وجود دارد که این تغییرات زودتر انجام شود که به معنای آن است که بریتانیایی‌ها باید بیشتر کار کنند یا به پس‌انداز مستقل خصوصی خود اتکا کنند.
علاوه بر این، ابهاماتی در مورد آینده طرح سه‌گانه حقوق بازنشستگی وجود دارد که تضمین می‌کند پرداخت‌ها به میزان بالاترین نرخ تورم، میانگین رشد دستمزد یا ۲.۵ درصد افزایش یابد. لغو این ساختار به معنای آن است که این پرداخت‌ها دیگر با هزینه‌های زندگی تطابق نخواهد داشت و مستمری‌بگیران به تدریج هر ساله در وضعیت به مراتب بدتری قرار خواهند گرفت. برخی از تحلیلگران پیشنهاد کرده‌اند که مستمری دولتی باید بر اساس آزمون توانایی مالی باشد، به گونه‌ای که تنها برخی از مستمری‌بگیران بتوانند از آن بهره‌مند گردند. نتیجه نهایی این تغییرات این خواهد بود که بار سنگینی از دوش برنامه‌های بازنشستگی مستقل بر دوش صندوق‌های بازنشستگی بیفتد.
طبق گزارش سازمان بازنشستگی بریتانیا (Pensions UK)، یک فرد مجرد برای داشتن یک زندگی متوسط در دوران بازنشستگی به درآمدی سالانه معادل ۳۱۷۰۰ پوند پس از پرداخت مالیات نیاز دارد. با احتساب حقوق بازنشستگی کامل دولتی جدید، در مجموع به حدود ۴۹۰ هزار پوند نیاز است.
شرکت خدمات مالی هارگریوز لندس داون و اندیشکده آکسفورد اکونومیکس هر شش ماه یکبار یک معیار متفاوت از ثروت را برای پس‌انداز و تاب‌آوری مالی آن مورد ارزیابی می‌کنند. آخرین داده‌های منتشره نشان می‌دهد که تنها ۲۸ درصد از افراد ۲۰ تا ۲۴ ساله و ۳۱ درصد از افراد ۲۵ تا ۳۹ ساله در مسیر پس‌انداز کافی برای یک زندگی متوسط قرار دارند. این نسبت در مقایسه با ۴۲ درصد از افراد ۴۵ تا ۴۹ ساله به‌طور قابل توجهی پایین‌تر است. همچنین، موسسه بازنشستگی “اسکاتیش ویدوز” تخمین زده که ۳۹ درصد از مردم بریتانیا حتی در مسیر رسیدن به حداقل استانداردهای زندگی در دوران بازنشستگی نیستند. “کارینا چمبرز” از اپلیکیشن سرمایه‌گذاری Moneyfarm می‌گوید: “جوانان باید با دقت بیشتری برنامه‌ریزی کرده و آمادگی بیشتری برای مشارکت در پس‌انداز داشته باشند، چرا که فشار مالی بر دوش هر فرد اکنون بیش از هر زمان دیگری افزایش یافته است”.
در این زمینه چه باید کرد؟
پاسخ ساده این است: جوانان باید بیشتر پس‌انداز کنند، اما تحقق این هدف برای همه ممکن نیست. افراد جوان باید از ثبت‌نام در طرح بازنشستگی محل کار خود اطمینان حاصل کنند. در بریتانیا افراد زیر ۲۲ سال به طور خودکار ثبت‌نام نمی‌شوند، اما امکان درخواست عضویت وجود دارد. همچنین باید بررسی کنند که کارفرمای آنها چه میزان در این خصوص همکاری خواهد کرد. علاوه بر این، پیشنهاد می‌شود هر زمان که فرد حقوق بیشتری دریافت کرد، نسبت به افزایش میزان مشارکت خود در برنامه پس‌انداز اقدام نماید. مثلاً اگر بونوس دریافت کرد، مقداری از آن را برای صندوق بازنشستگی کنار بگذارد. این کار هم به افزایش پس‌انداز و هم به صرفه‌جویی مالیاتی کمک می‌کند.
همچنین، بررسی نحوه سرمایه‌گذاری در زمینه بازنشستگی نیز حائز اهمیت است. جوانان می‌توانند گزینه‌های ریسک‌پذیرتری را برای دریافت بازده بیشتر در نظر بگیرند. به علاوه، می‌توانند از حساب‌های مادام‌العمر سرمایه‌گذاری استفاده کنند و سالانه ۴۰۰۰ پوند واریز کنند و در عوض ۴۵ درصد پاداش از دولت دریافت کنند. این وجوه در نهایت می‌توانند برای خرید اولین خانه یا پس از گذشت ۶۰ سال استفاده شوند.
منبع: تایمز
